Opis
Erich Fromm u svojoj knjizi Marksovo shvatanje čoveka optužuje građansku antropologiju na Zapadu, koja u središte svog interesa stavlja pseudodilemu oko urođene ili stečene strukture ljudske prirode. Otkrivajući, pred licem građanske misli, humanističku dimenziju marksizma, Fromm odbacuje svaku pretpostavku da je čovjek čista funkcija urođenih modela ili čista funkcija stečenih osobina, jer “on je determiniran onim izvan sebe” a što znači: on je u polju društvenih implikacija čovjekove prirode.
